Paryż, wtorek, 23 kwietnia. „Po 136 godzinach i 46 minutach debat ustawa o małżeństwach tej samej płci została przyjęta” – obwieszcza, nie kryjąc radości, przewodniczący Zgromadzenia Narodowego, socjalista Claude Bartolone. Przerywa mu owacja na stojąco w ławach lewicy. Francja dołącza do krajów legalizujących małżeństwa par tej samej płci; zezwala także na adopcję dzieci przez homoseksualistów. Przygnębiona porażką prawica w milczeniu opuszcza salę.
Chwilę później z parlamentu wolnym krokiem wychodzi 50-letnia blondynka w czarnej skórzanej kurtce i różowym szaliku. Od razu dopadają ją reporterzy i kamerzyści, prosząc o komentarz do głosowania. Jednocześnie z tłumu przed budynkiem Zgromadzenia słychać gwizdy i wyzwiska: „Homofobka!”, „Frigide facho!” („Frigide faszystka”), „Clown!”. Ktoś zaczyna kobietę szarpać. Ta w końcu oddala się, żegnana złorzeczeniami niechętnego...