Do tej galerii postaci dorzucę Grzegorza Poszepszyńskiego odświeżającego swoją prawdopodobnie jedyną koszulę gumką myszką ("Po co prać całą koszulę, skoro można wyczyścić brud z kołnierzyka i mankietów. Taniej i szybciej - oto moja, w zasadzie, dewiza") oraz Władysława Gomułkę ("Co wy się burzycie? Przecież w końcu robotnik szynki nie je, tak że was to nie dotyczy. Ja wam powiem, że ja jako robotnik miałem przed wojną dwie koszule, a wy na pewno macie teraz po pięć-sześć koszul co najmniej, więc jest postęp, czy nie ma postępu?" - z przemówienia do robotników w FSO, gdzie tow. Wiesław był członkiem POP - po podwyżce cen mięsa w 1967 roku). A ten accusativus judaicus z piosenki Perfectu jest po prostu uroczy. Sentyment do kapeli pozostał, chyba jednak nie chciałbym odświeżać ponownym słuchaniem wspomnień uleżałych jak tytuń i ucukrowanych jak figa. Do koszul też wracam rzadziej, w zasadzie tylko na specjalne okazje. Na co dzień wolę t-shirty.