Krytyków jest coraz więcej i są co- raz głośniejsi. Sprzeciwiają mu się otwarcie, a nawet żądają dymisji. Z pewnością nie dlatego, że reformatorska siła pontyfikatu już się wyczerpała. Wręcz przeciwnie – jest wielka i budzi strach. Mocniej nawet niż na początku.

Przeciwnicy szykują się do ataku uprzedzającego: myślą już o przyszłym konklawe. Ale to oznaka ich słabości. Nie doceniają Franciszka. Mówią, że jest uparty, że wciąż idzie w tym samym kierunku. A ma on jeszcze niejedną strzałę w łuku i spore pokłady energii. I umiejętność – stale rosnącą – korygowania swoich działań.

Nowe zwyczaje

Widzę trzy przyczyny krytyki Franciszka: nowy model papiestwa, jaki nam pokazał; reformy, które zaproponował; parezję – swobodę wypowiedzi – z jaką wyraża własne zdanie i reaguje na głosy sprzeciwu.

Opozycja pojawiła się już w pierwszy wieczór – podobnie jak i fala...