W Polsce nowe jest nie tyle samo zjawisko "sztuki w przestrzeni publicznej" (taka wszak powstawała i funkcjonowała od wieków, póki nie została zamknięta w wyspecjalizowanych przestrzeniach muzealno-galeryjnych), ile dyskusja o tendencji, jaką jest wychodzenie sztuki z owych izolowanych przestrzeni w przestrzeń ogólnodostępną, właśnie "publiczną". Zaczątki takiej dyskusji miały niestety charakter burzy medialnej.

Przykładem może być tu historia plakatu Katarzyny Kozyry "Więzy krwi", który w 1999 roku wprowadziła (a raczej próbowała wprowadzić) na swoje billboardy Zewnętrzna Galeria agencji AMS. Praca, mająca w intencji artystki zwrócić uwagę na dramat Kosowa, zawierała symbole instytucji niosących pomoc humanitarną - Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc, szokująco połączone z nagimi postaciami kalekich kobiet. Zastrzeżenia poszły jednak w kierunku "niegodnego...