Zaznaczam, dla uniknięcia nieporozumień, że tytuł powyższy wzięty jest z wiersza Tuwima „Ozór na szaro”, stanowiącego poetycką polemikę ze słynnymi „Skumbriami w tomacie” Gałczyńskiego. Cytat ów bardzo mi pasuje do tematu, a temat mam nader pasjonujący. Przed paru dniami skłonny byłem przypuszczać, że nie ma już w Polsce nadających się dla felietonisty, a płodnych i podniecających tematów. Tymczasem w „Życiu Warszawy” przeczytałem z lekka podszczuwającą reklamkę ostatniego numeru tygodnika „Stolica”, w którym, jak podawało „Życie”, mnogo luda gardłuje za szybką odbudową Zamku Warszawskiego. Temat ten mnie pasjonuje, kiedyś już o nim pisałem, więc rzuciłem na się na „Stolicę” jak zgłodniała mucha na świeży ekskrement. I rzeczywiście. Przeczytałem w tym piśmie artykuły o odbudowie Zamku (m.in. wypowiedź samego profesora Stanisława Lorentza) i – bardzo się zdenerwowałem. Zdenerwowanie...