Po materiał na ślubne stroje pojechali do Kamerunu. Gdy szef targowiska dowiedział się, że Ewa jest śpiewaczką, zażyczył sobie pieśni. Słysząc arię Musetty „Quando m’en vo”, nie mógł przestać się dziwić. Było to zapewne pierwsze w historii wykonanie Pucciniego na bazarze w Garoua Boulaï. W nagrodę dostali rabat i trzy jogurty (w kraju, gdzie mało kto ma lodówkę, to prawdziwy rarytas).

Do szkoły muzycznej w Bouar najpierw przyjechał Norbert. Był październik 2020 r., świat walczył z pandemią, a wojska rządowe w Republice Środkowo­afrykańskiej – z rebelią. Buntownicy szturmowali miasto, w klasztorze kapucynów, gdzie mieściła się szkoła, koczowało prawie 3 tys. ludzi. Ewa pamięta, jak bezskutecznie próbowała się dodzwonić do Norberta przed wigilią.

– Byłam u jego rodziców. Żadnego sygnału. Dzwoniliśmy rano, po południu, wieczorem i znów następnego dnia. Strach w oczach....