Franciszek lubi wracać do tego określenia – używał go w wywiadach oraz np. w czasie przemówienia do przedstawicieli ruchów ludowych w Boliwii. Próbowałem ustalić, który to z szacownych Ojców Kościoła wykazał się taką retoryczną pomysłowością. Z moich poszukiwań wynika, że był to św. Bazyli (ale pewności nie mam; gdyby ktoś z Czytelników mógł pomóc, będę szczerze wdzięczny). Ktokolwiek by to nie był – miał zdaje się rację.
Lubię śledzić reakcje po każdym takim „strzale” papieża. Jedni zaraz zaczynają tłumaczyć, że przecież tego, co mówi, nie można traktować dosłownie, bo Franciszek to prorok, a proroka traktuje się metaforycznie (ciekawe, że gdy mówili Benedykt XVI albo Jan Paweł II, to należało ich słowa brać dosłownie, bo to byli kapłani, a nie prorocy). Po drugie, wiadomo przecież, że pieniądze nie są łajnem, bo przecież byłaby to jakaś moralna ohyda: dając biednemu jałmużnę...