Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Te słowa Franciszek powiedział na wyspie Lampedusa, na którą próbują się dostać uchodźcy z Północnej Afryki. Tysiące osób traci tam życie, bo chciało poprawić swój byt. Wydawać się może więc, że te słowa nie odnoszą się do naszej rzeczywistości. Ale kiedy słyszymy o globalizacji obojętności, oznacza to, że dotyczy ona wszystkich miejsc, gdzie ludzie są obojętni. A obojętni są wśród nas. Pewnie każdemu z nas zdarza się być obojętnym.
Słowa Franciszka przypomniały mi zdarzenie, którego byłem świadkiem. Przy kiosku z wędlinami i mięsem kolejka składała się z kilku kobiet w różnym wieku i jednego mężczyzny, który miał właśnie dokonać zakupu. Podeszła do okienka starsza kobieta poruszająca się z pomocą balkonika. Spytała, czy może o coś zapytać. Dowiedziawszy się, że towar, który chce kupić, jest w asortymencie, ruszyła na koniec kolejki. Mężczyzna zwrócił się do niej, żeby kupiła, co chce, ale ona stwierdziła, że postoi. Wtedy klient poprosił ekspedientkę, by interweniowała, ale ona nic na to nie odpowiedziała. Zastanawiałem się wtedy, co się z nami stało, dlaczego w nas taka obojętność. Co musiało wydarzyć się wcześniej, że starsza pani nie chciała skorzystać z rzeczy jeszcze nie tak dawno oczywistej, z pierwszeństwa w kolejce. To jedno z wielu zdarzeń powszedniego braku empatii, obojętności powszedniej, która, jak kropla skałę, drąży nasze serca. Można rzec, że to na pozór banalne zdarzenie nijak się ma do tragedii uchodźców, którzy nie dopływają do Lampedusy. Spór nad stwierdzeniem Hannah Arendt o banalności zła nie został rozstrzygnięty. Na razie stać nas na małe zła, ale czy one nie mogą się okazać wstępem do dużo gorszych zachowań? Jeszcze nie trafiliśmy na łamy brukowców, ale niektóre historie w nich opisane są prawdziwe. Mają one miejsce w naszych środowiskach, w naszych miastach, w naszych wsiach.
Jeżeli tak nam się podoba postawa papieża Franciszka, a wierzę, że jesteśmy w tym szczerzy, warto go naśladować w gestach życzliwości. Miłość zaczyna się od małych czynów. Na wielkie rzadko będziemy mieli okazję.
MIROSŁAW R. KANIECKI jest kolejarzem, współpracownikiem miesięcznika „Znak”.
