Czy ktoś, kto handluje dziećmi bądź je porzuca, może być bohaterem pozytywnej opowieści? Hirokazu Kore-eda zdążył już nas przekonać, że czasem po jasnej stronie mocy spotkamy drobnych oszustów udających rodzinę i żyjących z kradzieży po sklepach. Japoński reżyser i scenarzysta tworzy bowiem współczesne bajki o ludziach, które poszerzają etyczną szarą strefę, a nawet, jak w tym przypadku, potrafią rozświetlić zakamarki czarnego rynku. Pozwala nam bezpiecznie się w nich umościć i jednocześnie prowokuje mniej wygodne pytania – o granice, normy czy role i zrodzone gdzieś poza nimi prawdziwe więzi.

Od kilku lat szuka swego miejsca poza ojczyzną, jakby nie mieścił się już w niszy uznanej przez zagraniczną publiczność za esencję sympatycznej japońskości. Grunt dla nowych pomysłów i przemyśleń znalazł w doskonale prosperującej kinematografii południowokoreańskiej. Istnieją też powody...