Na moim podwórku żyje czereśnia. Właściwie dożywa już swoich lat. Na konarach i pniu rozsiadły się grzyby, a jej wnętrze toczą pewnie niewidoczne choroby. Lubię to drzewo. Jest rozłożyste, daje cień i pięknie kwitnie wiosną. Jakby się zapatrzyło na impresjonistów, szczególnie na Pissarra. Co roku w jej konarach zakłada gniazdo sroka. Wiosną ptaki robią się bardziej skryte. Nie budzi mnie już codziennie ich ostrzegawczy terkot jak salwa z karabinu maszynowego. Przemykają bezgłośnie i szybko chowają się w swoim zadaszonym koszu z patyków. Może wysiadują już jajka?

W życiu zwierząt nie ma czasu na urlop, na chwilę oddechu, codzienność wypełniona jest walką o przetrwanie. Codziennie wymykają się śmierci. 8 kwietnia zapanowała żałoba. Rano znalazłem podwórkową srokę potrąconą przez samochód. Drugi ptak czekał. Przez parę dni przesiadywał na parapetach, rozglądał się, niecierpliwie...