– przez badaczy literatury (jak Stanisław Pigoń czy Stefan Sawicki) oraz przez artystów, np. przez Czesława Miłosza (polemizując z przekonaniami autora „Ocalenia”, który Norwida wiązał z ideologią endecką), ukazując – zwłaszcza w tym drugim przypadku – żywą obecność norwidowskiego pasma w tkaninie kultury. Analizując estetyczne i teologiczne przekonania poety, odpowiada na pytanie, dlaczego jego twórczość powinna być obecna w nauczaniu Kościoła katolickiego, ale też, czy da się współcześnie czerpać z niej inspiracje w kwestiach związanych z narodową tożsamością: „myśleniem i kulturą sprawmy, żebyśmy byli Europie potrzebni. Naród, który nie potrafi twórczo korzystać z dorobku innych i nie uczestniczy w rozwoju cywilizacji, zostanie przez nią »kopnięty«”.

Marek Buś „Idee i formy. Studia i szkice o Norwidzie”, Towarzystwo Naukowe KUL, Lublin 2015.