Pierwszym takim zespołem, jaki usłyszałem, był Slowdive. W sklepie trafiłem na składankę „Catch the Breeze”, która dawała wgląd w niezwykłą historię grupy. Wydawnictwo było warte swojej ceny nie tylko dlatego, że z miejsca poszerzyło moje muzyczne horyzonty. Okazało się, że znacznie poszerzyło też przestrzeń mojego rodzinnego M3. Zanim jeszcze muzyka Brytyjczyków uwiodła mnie pięknymi melodiami, ujęła brzmieniem i zafascynowała eksperymentatorskim zacięciem, obezwładniła mnie przestrzeń, w jakiej się rozgrywała. Nałożone na siebie ścieżki gitar, pnące się bez końca pogłosy i echa, którymi powracał śpiew Rachel Goswell i Neila Halsteada, zdawały się pompować wypełnioną tlenem przestrzeń do mojego pokoju.

Za każdym razem, gdy włączałem „Catch the Breeze”, moje kilka metrów kwadratowych w bloku rozrastało się do wymiarów gotyckiej katedry.

Obelga

Muzyka Slowdive...