MARIUSZ SEPIOŁO: Jak Pan się dzisiaj czuje?
MARIUSZ SIENIEWICZ: Niebezpiecznie dobrze, co już samo w sobie powinno być wystarczającym powodem do niepokoju i wyrażenia go jakąś literacką frazą [śmiech]. Ale czynić to trzeba ostrożnie, bo choroba to dzisiaj obciach i jeszcze jeden obszar wykluczenia. Jednak ci, którzy nie boją się ujawniać swoich dolegliwości, wykonują prawdziwie kontrkulturowy gest, proszę pana.

Teresa Torańska powiedziała przed śmiercią, że należy do pokolenia, dla którego choroba to wstyd.
A śmierć to niby skandal, tak? Podejrzewam, że „choroba” w jej pokoleniu stała na przeszkodzie innym i o wiele większym wyzwaniom człowieka niż jego narcyzm. Dzisiaj wstyd się potęguje ze względu na naszą egotyczną, narcystyczną naturę, która jest wsobna i chce być wyłącznie obiektem adoracji. Trudno...