O poprzednich jego filmach, "Słoniu" i "Gerrym", trudno byłoby powiedzieć, że opowiadały jakąś historię, choć ich kanwą były atrakcyjne medialnie fakty: dokonana przez dwójkę uczniów masakra w miasteczku Columbine i tajemnicze zaginięcie dwóch studentów podczas wycieczki na pustynię. Jeśli ktoś te filmy oglądał, zapamiętał pewnie przede wszystkim nastrój i temperaturę odtwarzanych na ekranie chwil. Zapamiętał osobliwe napięcie budowane bynajmniej nie przez ulubiony przez filmowców suspens, ale przez milczącą obserwację poczynań bohaterów. Dlatego łatwiej odbierać kino Van Santa, nie doszukując się w nim zrazu głębinowych interpretacji, ale chłonąc po prostu jego osobliwy klimat.

Reżyser świadomie rezygnuje z dramaturgii, z "funkcjonalnych" dialogów, skupiając się na wrażeniach czysto filmowych. Ten swoisty minimalizm w połączeniu z maksymalnym natężeniem...