W czasach wzmożonej wędrówki ludów – głównie ze wschodu na zachód i z południa na północ – sentymentalna opowieść o losie imigranta powinna chwytać za serce jak żadna inna. Kiedy w filmie „Brooklyn” pada dramatyczne zdanie „Dom jest tylko jeden”, otwierają się przed nami miliony życiorysów pisanych w rozdarciu między miejscami. Między domem gdzieś pozostawionym, często idealizowanym przez tęsknotę, a tym budowanym od podstaw w miejscu nowym i nie zawsze przyjaznym. Nominowany do Oscara film Johna Crowleya podkręca to rozdwojenie na cały regulator, a odpowiedzialny za scenariusz brytyjski pisarz Nick Hornby, specjalista od rozmaitych „chorób sercowych”, wydobywa z powieści Colma Tóibína nuty najbardziej melodramatyczne. Historia młodej irlandzkiej imigrantki, która na początku lat 50. XX w. szuka dla siebie lepszej przyszłości w USA, opowiedziana została tak, jakby doświadczenie...