Słoneczny styczniowy poranek, tydzień przed Dniem Judaizmu. Spadł świeży śnieg, Sandomierz jak zwykle przepiękny. Miasto z niesławnym obrazem w katedrze budzi we mnie zawsze mieszane uczucia. „Jest tak pięknie, tylko te katedralne biesy” – myślę, idąc w stronę Domu Katolickiego. To tam, w sąsiedztwie katedry i obrazu, ma się odbyć zorganizowane przez Diecezję Sandomierską przy współpracy Muzeum Diecezjalnego w Sandomierzu i Wesleyan University w Stanach Zjednoczonych sympozjum „Stosunki chrześcijańsko-żydowskie w historii, sztuce i pamięci: Europejski kontekst dzieł w Katedrze sandomierskiej”. Gdy już jestem na miejscu, od rynku nadchodzi tłum seminarzystów. Za nimi wchodzą uczniowie liceów. Od rana do wieczora (sympozjum trwało dziewięć godzin) sala była pełna. Kilkudziesięciu seminarzystów, licealiści, władze lokalne, duchowieństwo, zainteresowani...

HANIEBNE...