Faryzeuszy zgorszył fakt, że uczniowie Jezusa nie poszczą według dotychczasowych obyczajów. Jezus tym razem nie oskarża ich o obłudę, ale, rozumiejąc powstałe wątpliwości, uzasadnia postępowanie uczniów. Podsumowaniem są słowa o młodym winie i starych bukłakach oraz nowej łacie i starym ubraniu. Wniosek jest oczywisty: Nauka Jezusa nie jest tylko dodatkiem do zwyczajów żydowskich, do prawa starotestamentalnego. Jest ona czymś zupełnie nowym. Ale przecież Jezus i jego uczniowie wcale programowo nie odrzucali obyczajów żydowskich. W zasadzie je zachowywali, choć ewidentnie poddane one zostały innemu, wyższemu prawu. Dlatego w pewnych sytuacjach były łamane, np. przy łuskaniu kłosów w szabat. Taka postawa może być pewną wskazówką. Gdyż można by słowa Jezusa rozumieć następująco: Skoro nowe wino wymaga nowych bukłaków oznacza to, że, aby przyjąć Ewangelię, trzeba najpierw usunąć ze...