Łaska wspólnego szlaku
Łaska wspólnego szlaku

Była to nietypowa arystokracja, która nie znosiła drętwoty, patosu, stylizowanych manier. Wolność i niezależność ducha potrafiła okazywać w ironicznym dystansie wobec tych, którzy stali się niewolnikami karier, dworskich układów, salonowych konwenansów.
Jej wersję arystokratyzmu, a zarazem osobistą filozofię życia, można odtwarzać choćby na podstawie pośmiertnego wspomnienia, które poświęciła ks. Januszowi Pasierbowi. Pisała wtedy: “Ani cienia popisów, szpanerstwa. Wzywany przecież często do mikrofonu, do telewizji - ustrzegł się najzupełniej gwiazdorstwa. (...) Prostota, kultura, humor - ale i jakaś - wykwintność. Skąd rodem? Z kontaktów ze sztuką, poezją? Z zagranicznych studiów? Umiłowania człowieka? Modlitwy?".
Okruchy osobistej filozofii życia można także odnaleźć w jej wspomnieniu poświęconym koleżance z KUL, profesor Leokadii...
Dodaj komentarz
Chcesz czytać więcej?
Wykup dostęp »
Załóż bezpłatne konto i zaloguj się, a będziesz mógł za darmo czytać 6 tekstów miesięcznie!
Wybierz dogodną opcję dostępu płatnego – abonament miesięczny, roczny lub płatność za pojedynczy artykuł.
Tygodnik Powszechny - weź, czytaj!
Więcej informacji: najczęściej zadawane pytania »
Usługodawca nie ponosi odpowiedzialności za treści zamieszczane przez Użytkowników w ramach komentarzy do Materiałów udostępnianych przez Usługodawcę.
Zapoznaj się z Regułami forum
Jeśli widzisz komentarz naruszający prawo lub dobre obyczaje, zgłoś go klikając w link "Zgłoś naruszenie" pod komentarzem.
© Wszelkie prawa w tym prawa autorów i wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów i innych części czasopisma bez zgody wydawcy zabronione [nota wydawnicza]. Jeśli na końcu artykułu znajduje się znak ℗, wówczas istnieje możliwość przedruku po zakupieniu licencji od Wydawcy [kontakt z Wydawcą]