Efezyjczycy byli wściekli. Artemizjon był ozdobą miasta, jednym z siedmiu cudów starożytnego świata. „Co szewcowi strzeliło do głowy?” – zachodzili w głowę obywatele. Wystarczyły zwykłe tortury, by sprawa się wyjaśniła. Złoczyńcą nie powodowała szewska pasja, chodziło mu o lans!
Herostrates chciał być sławny, chciał być na ustach wszystkich, tak żeby o nim plotkowano. Miał – jak to się mówi – parcie na szkło. Za potworne przestępstwo skazano go na karę podwójną: po pierwsze śmierć, po drugie zapomnienie – by jego imię już nigdy nie było powtarzane. Pierwszą część kary wykonano skutecznie, co jest przekonującym dowodem, że palenie świątyń skraca życie. Drugą część kary, jak widać, spaprano. Historyk Teopomp z Chios nie opanował się i napisał o Herostratesie. Co może świadczyć o daleko posuniętej tabloidyzacji życia w starożytnej Grecji. W każdym razie imię jego przetrwało. I to...