Od pięciu miesięcy polska polityka znajduje się w stadium psychologicznego "stanu nadzwyczajnego". To wynik nie tylko celowego działania (straszenie wyborami jako spoiwo, łączące "koalicję" popierającą Marcinkiewicza), ale też - nieunikniony - efekt dynamiki, gdy rząd pozostaje mniejszościowy i ciągle na nowo musi zdobywać poparcie. W warunkach normalnych - to znaczy, gdy gabinet ma poparcie większości parlamentarnej - jest tak: rząd robi swoje, a opozycja swoje (czyli wszystko, by rządowi podłożyć nogę). Obie strony są świadome, że takie są reguły gry i że ci, którzy dziś mają władzę, za kilka lat mogą być opozycją.

Ale skoro nie jest normalnie, a równocześnie rządzący mają poczucie misji i wolę fundamentalnych zmian (z taką wolą szły do wyborów i PiS, i PO), trudno się dziwić, że logika walki nie zanikła pięć miesięcy temu, ale stała się elementem stałym....