Po proklamowaniu państwa ­Izrael, Polanim – jak nazywano Żydów z Polski – stanowili aż jedną trzecią obywateli Izraela. W kolejnych latach mieli odegrać ogromną rolę w kształtowaniu tego kraju: jako architekci, politycy, wydawcy, księgarze, żołnierze.

Skąd taki ich odsetek? Wcześniej, w latach 1918-48, do Palestyny przyjechało 200 tys. polskich Żydów; według spisu z 1926 r. Polacy stanowili prawie 38 proc. palestyńskich Żydów. Potem, już po powstaniu Izraela, przybędzie tu kilka dużych fal emigracji: w latach 1945-55 z Polski przyjedzie 42 tys. osób, a w kolejnej dekadzie ponad 46 tys.

Dlatego książkę Karoliny Przewrockiej-Aderet można czytać na kilku poziomach. Na jednym – to zbiór fascynujących opowieści o ludziach rozdartych między Polską a Izraelem, o Żydach, którzy Polskę opuścili, dobrowolnie lub nie, ale którzy dalej mają ją pod skórą. Drugi poziom – to portret...