Mamy ciut lepiej od Czechów; czynnik zewnętrzny imieniem Webb odegra w narodowej narracji - jakkolwiek będzie ona samokrytyczna - rolę fatalnego przeznaczenia, karzącej nie wiadomo za co ręki. Czesi natomiast uwięzili się niedzielnym meczem w prywatnym horrorze sado-maso; doprawdy trudno było przewidzieć, że to ta właśnie nacja stanie się tak szybko i skutecznie Herostratesem obecnego Euro, podpalaczem własnej, solidnej (2:0 do 75. minuty!) świątyni.

Jak tłumaczyć klęskę austriacką? Smolarek, który naśladując tatusia przy narożniku pola karnego, traci piłkę, co skutkuje fatalnym wolnym dla Austrii, ściągnął nieszczęście na głowę. "Nie rób tego!", krzyczałem, czując, że to powtórzenie jest w koszmarnie złym guście i nie spodoba się losowi. Z drugiej strony obok nadrzędnych praw Opatrzności, obok igraszek z przeznaczeniem, nie da się nie mówić o ogólnej...