Józef Pitoń – tancerz nad tancerzami, nestor góralskich regionalistów, to na Podhalu człowiek-legenda, choć z uwagi na jego skromność i jeszcze jeden talent lepiej będzie powiedzieć: człowiek-gawęda.

Mówił, że występ tuż przed wybuchem pandemii był jego pożegnaniem z tańcem, z Bukowiną, z tamtejszym karnawałem. Choć akurat to słowo na Podhale przybyło z turystami.

– U nas nie mówiło się karnawał, ale niesopust, od słowa „mięsopust” – wyjaśnia.

Dziki i ostry

– Jak on wyglądał na Podhalu w dawnych czasach?

– Dawniej był bardzo skromny, bo była tu bieda. Ludzie nie przywiązywali do tego wagi, jak to było choćby u Lachów. Bogatsze pod tym względem były okolice Limanowej, Nowego Sącza. Jedyne co, to że w tym okresie można było organizować wesela.

Z czasem w całej Polsce ostatkowe tradycje zaczęły zanikać. Ale właśnie wtedy na Podhalu karnawałowy...