Jęzor

O warunkach przetargu, w którym uczestniczył Bumar, mówiono w mediach niewiele, bo to temat dla specjalistów, zaś politycy i dziennikarze do wiedzy specjalistycznej nie mają ani wykształcenia, ani głowy. Natomiast o szacunkowej wartości przygotowywanej przez Bumar oferty (600 milionów USD) ględzili wszyscy z zapałem wskazującym na pomieszanie umysłowe, zgodnie z zasadą, że co u trzeźwego na myśli, to u pijanego na języku. Kiedy okazało się, że oferta Bumaru jest gorsza od oferty Defense Equipment Supply Group, w skład której wchodzą m.in. Polska Izba Producentów na rzecz Obronności Kraju i Ostrowski Arms, w świecie polityczno-medialnym zapanowało wzburzenie, bo inaczej było umówione pomiędzy politykami i dziennikarzami, wiedza zaś o tym, że w przetargu mogą wziąć udział - oprócz Bumaru - także i inni oferenci jakoś nie dotarła do, za przeproszeniem, umysłów medialnych. W efekcie od tygodnia środki przekazu wkładają ogrom wysiłku w wyjaśnienie, kto zacz Andrzej Ostrowski i dlaczego ma firmę Ostrowski Arms. No, ciekawe. Nawet bardzo. Ja bym poszedł do dyrektora tego departamentu w Ministerstwie Przemysłu, który wydaje koncesje na handel bronią, a zanim koncesje wyda, to najpierw radzi się u służb tajnych, i po prostu poprosiłbym o informacje, i może nawet bym je otrzymał, ale takie rozwiązanie jest chyba za łatwe, bo przecież umówiliśmy się, że nie idzie ani o sukces, ani o prawdę, ale o gorzki smak na jęzorze, który - plotąc co popadnie - wciąż oczekuje zachwytów i słodyczy pochwał. Ujmując krótko: qualis vir, talis oratio, co niektórzy tłumaczą, że jaka głowa, taka mowa.