Pojedyncze życie jest fragmentem większej, "planetarnej" całości życia; śmierć, masakra, nicość - jest spajającą te fragmenty zasadą transcendentną. "Pójdźmy za tą trumną" - tym drapieżnym wezwaniem wieńczy Jarosław Marek Rymkiewicz "Samuela Zborowskiego". Drapieżnym - bo nie chodzi tu wyłącznie o porządek metafizyczny. "Kawałki, które pozostają po życiu, mają w sobie coś ze szczątków pozostałych z katastrofy" - pisze Rymkiewicz, roztaczając przed czytelnikiem panoramę obfitych w XVI w. widowisk w postaci wieszania, ścinania, palenia na stosie, topienia w kloace.

Wydana przed rokiem książka jest kontynuacją rozwijanej w "Wieszaniu" i w "Kinderszenen" wizji polskości, której esencją jest anarchiczna wolność. Fundamentem tej wolności (wcielanej obecnie, jak niejednokrotnie informował Rymkiewicz, przez Jarosława Kaczyńskiego, a w XVI w. przez Samuela...