Jan Kanty Pawluśkiewicz jest zawodowcem. Kiedy po okresie pracy nad większymi formami (“Nieszpory Ludźmierskie", “Harfy Papuszy" czy “Ogrody Jozafata") wrócił do piosenek, powstały przeboje. Pierwsze siedem utworów z jego nowej płyty to przepis na udanego sylwestra. Kilkunastu muzyków-zawodowców w najlepsze bawi się konwencjami: lata trzydzieste, swing, tango, rytmy brazylijskie i kubańskie - wszystko ze smakiem zaaranżowane przez (zawodowca, a jakże) Jana Jarczyka. Najbardziej udany, i najbardziej ryzykowny zarazem, jest “Poranek nad Wigrami", którego może spotkać los innych podobnych żartów (np. “Chałup" Zbigniewa Wodeckiego) - wzięty serio i wykreowany np. na przebój wakacyjnych dansingów będzie nieznośny. Wprawdzie podtytuł płyty - “Muzyka taneczna z wysokich i całkiem niskich sfer" - sugeruje, że rzecz nie jest całkiem serio, ale niektórzy mogą dać się nabrać.