A przecież robiłem wszystko zgodnie z przepisem. Pisali, że to proste, właściwie robi się samo, że działa czysta natura, że efekt będzie nieporównywalny ze zwykłym chlebem na drożdżach. Więc się naczytałem o nastawianiu zakwasu. Jeśli interesowaliście się pieczeniem chleba, na pewno też czytaliście o tym nie raz: że dzikie drożdże z powietrza, ex nihilo, będą się desantować do mączno-wodnej bryjki w słoiku na parapecie, o boju drobnoustrojów, który zostanie tam stoczony, aż wyłoni się zeń ich zwycięska kultura.

Łamałem głowę nad rozbieżnościami co do zasad dokarmiania w kolejnych przepisach, obliczałem proporcje, dwa razy na dzień odważałem najprzedniejszą mąkę razową i filtrowałem wodę, frenetycznie mieszałem i czekałem z łomoczącym sercem. Mikstura w słoiku bardziej przypominała przedszkolną owsiankę niż puszysty, pełen wigoru i kremowy eliksir życia, który mi...