To był sam początek 2001 r., siedziałem z Fredem Loimerem w jego zupełnie nowej winiarni, w gołym wiejskim pejzażu, kilkanaście kilometrów od Dunaju. Nawet on, miałem wrażenie, czuł się lekko zakłopotany. Trochę jak dziecko, co to przed chwilą nabroiło. Czarny prostokąt, którego porównanie do lastrykowego sarkofagu jest pierwszą powinnością wyobraźni, spadł na okoliczne bogobojne pastwiska z impetem obiektu latającego. „Mein Gott, na polu Loimera ufo zlądowało” – musieli sobie powtarzać okoliczni chłopi; nic dziwnego, do pierwszego płaskiego dachu mieli ze sto kilometrów.
Loimer był w Austrii prekursorem ponowoczesnej architektury winiarskiej; dzisiaj podobnych pudeł jak jego, tyle że raczej przezroczystych, jest na tamtejszych winnicach bez liku.
Gehry i inni
Architektura wybuchnęła jak wiosna na winnicach w XXI wieku, wcześniej powstawało...