Teatralna Moskwa czekała na Andrzeja Wajdę trzydzieści dwa lata, tyle bowiem minęło od premiery sztuki amerykańskiego dramaturga Davida Rabe “Jak brat bratu" na deskach Sowriemiennika w 1972. Po tej realizacji Wajda zaproponował teatrowi wystawienie “Biesów", które rok wcześniej wyreżyserował w Starym Teatrze w Krakowie. Marzyła o tym także Galina Wołczek i Oleg Tabakow, założyciele Sowriemiennika i przyjaciele Wajdy. Lecz “na górze" twórczość Dostojewskiego - zwłaszcza powieść o tym, że aby dokonać rewolucji, trzeba najpierw unurzać Rosję we krwi i błocie - budziła partyjną czujność. Wajda nie miał wówczas szans, by zrealizować ,,Biesy" w Sowriemienniku.

Po rewolucji “Biesy" znalazły się na czerwonym indeksie. Stalin pozwolił wznowić je dopiero po ataku Hitlera na ZSRR, przy czym opatrzono je ideologicznym wywodem, jakoby Dostojewski prorokował faszyzm...