Jest to mikstura słodko-kwaśna, prawdziwe "likarstwo" (copyright Pippi) na pospolite rodzicielskie choroby - zaniedbanie, nieczułość, dogmatyzm. Nie wiadomo, kto pierwszy przyspawał Podsiadłę do dziecka - ale faktem jest, że poeta niepostrzeżenie wyrósł na eksperta od ojcostwa i zdziecinnienia.

Znamienne, że kiedy chce się obdarzyć dorosłego cechami dziecka, język polski jest bezradny. Jakby nie kombinować - wychodzi epitet. Czy to "infantylny", czy "dziecinny" - brzmi protekcjonalnie i lekceważąco. Jak zatem nazwać faceta, któremu bliżej do Pippi niż do ojca z bajki Jachowicza - surowego patriarchy z nieodłączną rózeczką? Podsiadło będąc ojcem - jest dzieckiem. Jest nim po dwakroć - jako poeta (niedojrzałość, wrażliwość, niewinność) i jako frik, który z rozmysłem nie chce dorosnąć (tzw. syndrom Pippi). Dziwne dziecko - czterdziestoletni "chuligan", krewki...