Zaczarowała starość, pokazała, że nie jest ona zwierciadłem dla metryki, lecz dla stanu umysłu. Nigdy się jej nie poddała, toczyła ze starością regularną wojnę. Im bardziej jej ciało odmawiało posłuszeństwa, tym bardziej się mobilizowała.

Jako 91-latka odebrała nagrodę za główną rolę kobiecą na Festiwalu Filmowym w Gdyni. Jako 95-latka została zatrudniona na etat w warszawskim Teatrze Rozmaitości. Jako 102-latka szykowała się do kolejnej premiery. Zmarła rok temu, 19 lutego.

Ja nie płaczę

Wszystko zaczęło się od „Zakazanych piosenek”. O mały włos, a by w nich nie zagrała. Andrzej Pronaszko, dyrektor artystyczny Starego Teatru w Krakowie, gdzie była zatrudniona w sezonie 1945/46, nie chciał wypuścić jej na próbne zdjęcia do Łodzi. O pomyślnym finale przesądzi gest Krystyny Severin-Zelwerowicz, reżyserki, żony dyrektora. Powie: „Biorę to na siebie, masz wolne...