Ha! Strach was obleciał, białasy! Koniec marzeń - jeśli takowe były - o wystawieniu "Otella", "Borysa Godunowa" albo "Katarzyny Howard". To żarty... na razie... jeśli wierzyć inicjatorce pozbawienia niderlandzkiej tłumaczki honoru przełożenia poematu. Janice Deuil z gazety Volkskrant wcale nie twierdzi, że "czarna osoba nie może przełożyć białego dzieła (white work) i vice versa", ale nie dotyczy to "tego konkretnego wiersza tej konkretnej oratorki w konkretnym obszarze Black Lives Matter - w tym cała rzecz". W obszarach językowych, gdzie czarnych tłumaczy jeszcze nie ma, lepiej w ogóle nie interesować się Młodymi Narodowymi Bardami USA (National Youth Poet Laureate), ponieważ, jak sprawdziłem, są to same czarne kobiety, z wyjątkiem uwieńczonej w zeszłym roku Meery Dasgupty, też nie europidki. We wciąż zbyt mało znanej książeczce "LTI" Victor Klemperer pisze, że żadna książka nie narobiła w jego umyśle takiego zamętu, jak "Mein Kampf". Gestapowiec prowadzący rewizję tłukł go nią po głowie przez pół godziny, powtarzając: "Jak śmiałeś, żydowska świnio, czytać TAKĄ książkę?". Zatem - swój do swego po swoje! Oddając sprawiedliwość Amandzie Gorman, nie wydaje mi się, żeby ona sama miała za złe niepodobnym do niej poetom i poetkom tłumaczenie jej wierszy. Sama nie spełnia wszystkich słusznych kryteriów, będąc (chyba) osobą binarną oraz praktykującą katoliczką, chociaż w tzw. kościele afroamerykańskim, podległym biskupowi diecezji Houmy-Thibodaux w Nowym Orleanie. Poza tym może nie jest złą poetką? Sam fakt napisania panegiryku o niczym nie świadczy. Robert Frost odczytał swój podczas inauguracji JFK i wcale nie wyszło najgorzej [https://www.poetryfoundation.org/poems/53013/the-gift-outright].