Strona rodzinna, ojczyzna, dom, Heimat, “u siebie" -

jest złe “u siebie": sprawiać zamki i wznosić mury;

jest dobre “u siebie": lękać się, żeby ściany domu mnie nie zamknęły.

“Do siebie" daleka droga: strony rodzinnej się nie dziedziczy, nie obejmuje po kimś,

nie przejmuje w spadku.

Tym, którzy głośno, ze swadą mówią o “dziedzictwie" i “narodzie", nie trzeba ufać -

chcą oszczędzić sobie wysiłku. Są jak Odyseusz, który zalał sobie uszy woskiem,

aby nie słyszeć historii innych niż własna.

Tyle historii śpi w każdej rzeczy.

Tyle historii śpi w każdej przestrzeni.

A każdy sen w innym języku.

A każdy Bóg wygląda trochę inaczej.

Przez morze uśpionych opowieści zmierzam “do siebie".