Oto pierwsza scena z filmu, którego jeszcze nie ma, ale który może powstanie: jest rok 1953, w Los Angeles rozdawane są Oscary. Merian C. Cooper, znany amerykański filmowiec, otrzymuje nagrodę Akademii za całokształt twórczości. Cooper idzie w stronę podium, aby odebrać statuetkę. Członkowie Akademii krzyczą: „Bravo! Bravo! Honor to you!” (ang. „Cześć ci!” albo „Cześć wam!”). Kamera skupia się na zamyślonej twarzy Coopera.

Teraz cięcie, flashback do Paryża. Scena druga: stolica Francji, rok 1919. Cooper wraz z kolegami – podobnie jak on, młodymi amerykańskimi lotnikami – chłoną uroki Paryża i wspominają przeżycia z zakończonej niedawno I wojny światowej, w której brali udział na froncie zachodnim. Nagle podbiega chłopiec, gazeciarz. Któryś z lotników kupuje gazetę. Czyta na głos, że Lenin i bolszewicy zagrażają Polsce. Polsce? Cooper wyłącza się na chwilę z ogólnego gwaru,...