Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Gdy wrócił do polskiej polityki latem 2021 r., w internecie krążył mem. Tusk na białym koniu podjeżdża do dziewczyny i mówi: „Przyszedłem, aby cię uratować”. „Bardzo dobrze – odpowiada dziewczyna. – Ale kim ty właściwie jesteś?”.
Była wprawdzie taka część elektoratu opozycyjnego, która na niego czekała, odkąd wyjechał w 2014 r. do Brukseli, jednak spora grupa rozczarowanych zarzucała mu pozostawienie kraju Jarosławowi Kaczyńskiemu. Inni mówili, że był to zły koniec złych rządów. Istniał też elektorat, który go po prostu nie znał: młodzi Polacy i Polki, którzy w momencie jego wyjazdu byli jeszcze dziećmi.
Z sondaży wynika, że Tusk poradził sobie z tymi wyzwaniami. Nie jest tak, że negatywny elektorat zniknął, ani tak, że wszyscy 20-latkowie deklarują oddanie na niego głosu. Na pewno znacząco wzmocnił Koalicję Obywatelską. Tylko czy to wystarczy, by wygrać wybory? Tusk nie mierzy się przecież wyłącznie z PiS-em, ale z globalnym trendem, jakim jest popularność populizmu w krajach demokratycznych.
Przez tę niemal dekadę PiS wygrywał w Polsce, w Wielkiej Brytanii odbyło się referendum brexitowe, a w USA zwyciężał Donald Trump. Populiści pokonywali liberałów, gdyż podejmowali tematy niewystarczająco artykułowane przez tych drugich; brytyjski socjolog Colin Crouch zwracał uwagę, jak fundamentalne jest angażowanie zbiorowych emocji obywateli, ich frustracji i poczucia wykluczenia.
Populiści byli jednak efektywni również dlatego, że znakomicie funkcjonowali w nowych mediach: byli oburzający, ale angażujący, radykalni, ale świetnie się klikali. W erze polityki dopaminy byli po prostu mniej nudni. Dziś zasadnicze pytanie brzmi: czy Tusk okaże się zajmujący dla wyborców? „Nie bądź nudny” to dziś pierwsze przykazanie polityki i fundamentalne wyzwanie. Wedle badań CBOS aż 53 proc. respondentów twierdzi, że od polityki pragnie być jak najdalej. ©
Karolina Wigura: Wojna nie uchyliła głębokiego podziału kulturowego i politycznego. To podział, który mocno wiąże się z interpretacją i skutkami transformacji.
