Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Jeśli o mnie idzie, to jestem przeciwnikiem korupcji. Nie waham się jednak z uczestnictwem w tym obrzydliwym i wołającym o pomstę Niebios procederze, gdy poniżenie urzędnika datkiem okazuje się jedyną skuteczną drogą zaspokojenia moich interesów - uzasadnionych przez prawo i dobry obyczaj. Liczni specjaliści od walki z korupcją twierdzą, że przestępstwo, o którym mowa, dokonuje się w chwili wręczenia łapówki. To oczywista bzdura, która mogła powstać jedynie w bezradnych umysłach ludzi z gruntu uczciwych, nie mających z przekupstwem niczego wspólnego. Rzecz zaczyna się w momencie, gdy instytucja, do której zwracamy się z dobrze umotywowaną prośbą czy propozycją, zwleka z udzieleniem odpowiedzi, przekraczając termin ustawowy, albo też udziela odpowiedzi negatywnej w oparciu o przepis, który w danej sprawie nie powinien być stosowany. W większości przypadków jest to subtelne zaproszenie do negocjacji warunków załatwienia sprawy bokiem. Tak więc, gdyby ktoś naprawdę chciał zwalczać korupcję, to niech najpierw sprawdzi, ile podań w Polsce czeka nazbyt długo na rozpatrzenie i tak dalej, i tym podobne... Nudą wieje, nudą straszną, za rok znów pojawią się liczne publikacje prasowe, z których będzie wynikać, że Polska jest jednym z najbardziej skorumpowanych krajów w Europie, potem z innych, równie licznych publikacji prasowych dowiemy się, że zdecydowana większość Polaków potępia korupcję, żąda ścigania i represyj, a podanie leży, już nawet papier pożółkł, niech leży, niech nabiera wartości z upływem czasu, jak dobre wino, bo przecież w winie prawda, nieprawdaż?
