Motorynka stoi zaparkowana przy glinianym domu. Nie jest pierwszej młodości. To główne źródło dochodu 25-letniego Sahiba Chana. Wozi nią produkty spożywcze, takie jak mąka czy ryż, z pobliskiego bazaru do sklepów, często w okolicznych wsiach. Zarabia nam tym grosze – dziennie od 100 do 200 afgani (równowartość od ok. 5 do 10 zł) – ale przynajmniej można za to kupić trochę jedzenia. Wszystko pod warunkiem, że ma zlecenie.

Zimą zawsze było mniej pracy, ale Sahib Chan nadrabiał to w trakcie pozostałych miesięcy. Jednak w zeszłym roku sezon był martwy za sprawą kryzysu wywołanego przez epidemię. Handlarze na bazarach i ci z hurtowni woleli sami rozwozić swoje towary, by trochę przyoszczędzić. Ucierpieli na tym drobni dostawcy, tacy jak Chan.

– Podczas kwarantanny nie było pracy. Siedzieliśmy w domach od rana do nocy – mówi.

Sahib Chan mieszka od 12 lat w Czarahi...