Żydom oburzonym, że „czyni sam siebie Bogiem” (J 10, 33), Jezus mówi, by – zamiast Go kamienować za bluźnierstwo – odważyli się poszukać w samych sobie tego, co boskie. I przytacza słowa Psalmu 82: „Ja rzekłem: jesteście bogami” (Ps 82, 6; dalszy ciąg tego wersetu brzmi: „i wszyscy – Synami Najwyższego”). Skoro Słowo mówi do nas wszystkich: Jesteście bogami i Synami Najwyższego, to rzeczywiście trudno oskarżać o bluźnierstwo Jezusa, gdy ogłasza: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 10, 30).

Odwołanie się do Psalmu 82 otwiera przed nami głębszy wymiar Jezusowej wypowiedzi. Czym bowiem w owym Psalmie wyraża się boskość obecna w człowieku? Otóż przejawia się ona zdolnością prawego osądu. Bóg jest prawym Sędzią. Ten, kto sądzi właściwie – jest jedno z Bogiem. Przeciwieństwem tego co boskie jest „sąd niegodziwy” i „trzymanie strony występnych” (Ps 82, 2).

W jaki sposób sądzi Bóg? Na czym polega Jego sprawiedliwość? Otóż Bóg jest sprawiedliwy w sądzie, gdyż „ujmuje się za sierotą i uciśnionym” oraz broni praw „nieszczęśliwego i ubogiego”, „z ręki występnych” wyzwala „uciśnionego i nędzarza” (zob. Ps 82, 3-4).

Boża sprawiedliwość jest tożsama z miłosierdziem i jest ochroną tych, którzy są słabsi – cierpiący, uciemiężeni, zepchnięci na margines czy ostatnie miejsce. Bóg jest sprawiedliwy, gdyż stoi na straży ich praw powszechnie lekceważonych przez „możnych tego świata”.

Kto odnajduje w sobie takie rozumienie sprawiedliwości, kto wykonuje w świecie taką sprawiedliwość – odkrywa w sobie godność Bożego dziecka.

W ten sposób także Jezus objaśnia swoim interlokutorom „boskość” swoich czynów (gdyż ostatecznie to właśnie Jego czyny mają dowodzić Jego boskości; to refren Janowej Ewangelii: Wierzcie moim czynom – jeśli nie chcecie wierzyć moim słowom!).

Zatem czyny Jezusa są boskie – są naprawdę „dziełami Ojca” – nie dlatego, że są „cudowne” i nadzwyczajne. Są boskie, ponieważ pokazują Bożą wrażliwość i Boży wybór – tych, którzy są słabi, ubodzy i cierpiący. Jezus dostrzega tych, których nikt inny nie widzi: sparaliżowanych (J 5), niewidomych od urodzenia (J 9) – wszystkich, którzy się „źle mają”.

Taki jest Bóg.

I tacy są wszyscy, którzy „z Boga się narodzili”. ©