Nie wiadomo, kiedy pojawia się nieodstępna towarzyszka podróży, nuda. Dopada niezauważenie na peronie dworcowym, kiedy pociąg się spóźnia o całe godziny; dopada w hotelu, razem z nagłą gorączką i dziwnym obrzękiem kończyn. Rozwlekła, ale nie dojmująca, bo wypełniona drobiazgami: towarzysze podróży starannie pochłaniają jedzenie, elegancko wycierają sos do ostatka; goły nędzarz omiata podłogę rózgą i wyciąga rękę po rupię. Niby nic się nie dzieje, ale zawsze to minimalne coś, jakieś mikroruchy. Przechodzą kolejni handlarze. Nudę można zabijać czytaniem miejscowych gazet, bo książki przywiezione z domu nie sprawdzają się na miejscu, ani ziębią, ani grzeją; po prostu nie dotyczą tego świata. Można kleić się do pryczy i sprawdzać nerwowo, czy krajobraz za oknem się nie zmienił. Indie.

***

Pociąg przyjeżdża na stację w Benares (używam starej nazwy...