Czy ktoś odważy się stworzyć na ekranie krytyczny, a zarazem przenikliwy portret współczesnego polityka - o konkretnej twarzy i nazwisku? Choć znając realia, pewnie należałoby przede wszystkim zapytać, czy znalazłyby się instytucje (publiczne i prywatne), które gotowe byłyby za taki wyczyn zapłacić. Za film, który uniknąłby publicystycznej doraźności, czym grzeszył szlachetny skądinąd w intencjach serial "Ekipa" wyreżyserowany m.in. przez Agnieszkę Holland. I który jednocześnie zaniechałby ubierania wszystkiego w umowny literacki kostium, jak miało to miejsce w "Bigda idzie!" Andrzeja Wajdy" czy w "Ubu Królu" Piotra Szulkina, bliższych jednak konwencji teatru telewizji i kabaretu aniżeli kinu z prawdziwego zdarzenia. Takie właśnie refleksje nasuwają się nieuchronnie, kiedy ogląda się "Boskiego" Paola Sorrentino - barwny niczym "Żywoty Cezarów", nowocześnie nakreślony portret...