Sny Kohar Grigoryan są detaliczne. Odtwarzają odcienie wyblakłej trawy nad brzegiem rzeki, okalającej rodzinne miasto. Zaśniedziałe przęsła mostu. Splecione dłonie pięcioosobowej rodziny w szybkim locie ku wodzie. W tamtym czasie wiele rodzin rzucało się z mostu albo wieszało w mieszkaniach. - Rozpad psychiczny następował - tłumaczy Kohar - przez trzęsienie ziemi, krach w gospodarce i wojnę z Azerami.

Tego dnia, gdy zobaczyła skaczących, powiedziała do męża: "Rasim, ja chcę żyć. Uciekajmy".

Popatrzyli na mapę. Pieniędzy mogło starczyć tylko na podróż do Polski. Słyszeli, że jest wolna od trzęsień i w przebudowie. Wzięli dwie walizki.

Areszt

Przez 15 lat sny Kohar Grigoryan były zwyczajne: a to przemknęła w nich faktura do zapłacenia (w małej firmie, jaką założyli, zajmuje się księgowością...