Zgromadzona dokumentacja liczy z górą 35 tys. stron w kilku językach. Dominują, niemal po połowie, jidysz i polski. Część materiałów powstawała z inspiracji twórców, którzy zamawiali opracowania zagadnień gospodarczych, społecznych i kulturalnych, formułowali tezy badawcze, sporządzali raporty. Gromadzono prywatne zapiski, dzienniki, utwory literackie i piosenki śpiewane na ulicach, listy, ulotki, prasę podziemną, monografie miasteczek żydowskich. Zbierano relacje jeńców, uchodźców, przesiedleńców, wracających z obozów pracy, a później też uciekinierów z obozów zagłady. Przechowywano sprawozdania i protokoły z działalności różnych instytucji, materiały z Judenratu i rozporządzenia okupanta, legitymacje, druki reklamowe, bilety tramwajowe, opaski z gwiazdą Dawida, kartki aprowizacyjne, zaproszenia na imprezy kulturalne, a nawet papierki od cukierków i innych produktów wytwarzanych w getcie.

JACEK LEOCIAK jest historykiem literatury, profesorem Instytutu Badań Literackich PAN i członkiem Centrum Badań nad Zagładą Żydów. Współautor (z Barbarą Engelking) książki „Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście”.