Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Określona długość życia, liczba potomstwa, czas upływający pomiędzy kolejnymi ciążami lub lęgami, tempo dojrzewania – to wszystko, według ewolucjonistów, to doskonalone przez dobór naturalny, warunkowane genetycznie strategie, nastawione na najbardziej efektywne wykorzystywanie zasobów przyrody.
Niedawno na łamach „Journal of Human Evolution” (!) Maria van Noordwijk i współpracownicy przeanalizowali historie życiowe orangutanów, opierając się na wieloletnich obserwacjach terenowych. Orangutany okazały się wyjątkowymi małpami. Aż 94 proc. samic dożywa u nich wieku reprodukcyjnego (ok. 15 lat). Poza człowiekiem żaden inny ssak nie osiąga podobnego wyniku, zresztą naszemu gatunkowi udało się to dopiero w XX w. Tak niska śmiertelność w dzieciństwie pozwala orangutanom wieść powolne życie. Kolejne ciąże występują u nich co 7,6 lat (ostatnia może wystąpić nawet po 40. roku życia). Dzięki temu orangutany są w stanie przetrwać w swojej niszy – prowadząc samotniczy, nadrzewny tryb życia i odżywiając się mało wartościowym pożywieniem (głównie liśćmi i gałązkami). Zabezpiecza je to przed drapieżnikami i epidemiami, które potrafią dziesiątkować bardziej stadne małpy, ale też naraża w przypadku katastrof – nie mogą bowiem szybko odbudować populacji. ©℗
