Najpierw, jako sprawdzian naszej gotowości do zmierzenia się w kinie z najboleśniejszymi tematami: śmiercią dziecka, żałobą, rozpadem związku. O tym, że to próba niełatwa, świadczy choćby niedawna porażka frekwencyjna takiego arcydzieła jak "Pokój syna" Nanniego Morettiego. Test drugi odnosi się do twórcy - jego umiejętności zbudowania obrazu cierpienia bez czyhających zewsząd uproszczeń, obrazu, w który można uwierzyć i odczuć.

Szczęśliwie Zgliński (rocznik 1968, Polak wychowany w Szwajcarii, kręcący amatorskie filmy już jako 20-latek) prowadzi swą opowieść z niebywałą subtelnością - a to znamionuje reżyserski talent. Jeana i Laurę (świetni Aurélien Recoing i Marie Matheron), mieszkającą w górach parę (on był rolnikiem, ona prowadziła restaurację), która w pożarze straciła 5-letnią córkę, a teraz traci siebie, pokazuje niespiesznie, w dokumentalnych,...