Niedawno w Centrum Kultury Żydowskiej w Krakowie wygłosiłem wykład, oparty na moich wojennych wspomnieniach. Ludzi było dużo i po odczycie odpowiadałem na pytania. I oto nagle słyszę głos przyjaciela z lat podziemnych: na sali jest “Żbik", Stanisław Witkowski. Człowiek, którego pomoc 60 lat temu zadecydowała o moim życiu. Bez niego nie byłbym tym, kim jestem; nie byłoby Kuriera z Warszawy i jego przyszłej radiowej kariery. Co ten człowiek musi przeżywać? Przecież i on zdaje sobie sprawę, jaką rolę odegrał. A dziś patrzy, jak wszystkie reflektory skupione są na mojej osobie, zbieram chwałę i rozgłos, gdy on i jego zasługi zatonęły w zapomnieniu...

Wiosną 1942 dostałem przydział do jednej z najbardziej zakonspirowanych komórek ZWZ (później AK), o kryptonimie “Akcja N". Działalność “Akcji N" polegała na wydawaniu druków, podszywających się pod niemieckie...