„Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie” (Łk 2, 48)

Gdyby „przełożyć” słowa Maryi zapisane przez Łukasza na współczesny język, brzmiałyby one mniej więcej tak: „Synku, gdzieżeś się na miłość Boską podziewał? Nie zdajesz sobie sprawy, ile nerwów kosztowały nas te trzy dni szukania ciebie?”. Maryja i Józef posługują się znacznie prostszym i subtelniejszym niż współczesny językiem, odwołują się do „bólu serca”, ale przecież przeżycia rodziców szukających dziecka będą zawsze podobne. A można się było zdenerwować! Chodzą, szukają, pytają, a On... siedzi sobie i dyskutuje, jak gdyby nic się nie stało! W przekonaniu Maryi i Józefa coś się jednak stało, Maryja (znamienne, że nie Józef, tylko właśnie Maryja) kolejny raz stawia zatem pytanie – tym razem już nie Posłańcowi, kieruje je wprost do Syna, bo jego zachowanie jest dla niej...