Unikam książek ze scenariuszami filmów; które znam i lubię. Ich lektura to zwykle zaledwie blade odbicie wrażeń z seansu. Ale na przeczytanie „Dnia świra” Marka Koterskiego miałem ochotę, spodziewając się, że jego teksty mają autonomiczną wartość literacką. I nie zawiodłem się.

Książka zawiera pisane warianty trzech najlepszych filmów autora: „Domu wariatów” i „Zycia wewnętrznego” z lat 80. oraz najnowszego „Dnia świra”. Nie przypominają klasycznych scenariuszy, są raczej formami pośrednimi; tylko „Zycie.” ma kształt sztuki teatralnej, z sukcesem zresztą kiedyś wystawionej. Do tego jeszcze tekst czwarty, „Nienawidzę”, coś w rodzaju monodramu z wierszami i piosenkami, wśród których jest słynna już „modlitwa Polaka”, użyta w „Dniu świra”. A także zapis spotkania z reżyserem, jakie prowadził Jacek Kopciński.

W gruncie rzeczy jednak ma się podczas lektury wrażenie kontaktu...