JEŚLI BYLI W DRODZE, TO WZIĘLI CHLEB. W Seforis, galilejskiej metropolii, wypiekano wtedy różne rodzaje i kształty, ale oni wzięli jęczmienny chleb ubogich, bo 18-, najwyżej 25-letni Jose – nie tyle cieśla, co budowlaniec – bogaty nie był. W świątyni składał tzw. ofiarę ubogich, z gołębi, nie z baranka. Szli z Galilei, na pewno wzięli więc w drogę suszone ryby. W Seforis można było kupić solone ryby morskie – tuńczyki, barweny czy turboty, ale oni z pewnością jedli te z jeziora Genezaret. Być może tilapię, zwaną dziś rybą św. Piotra, być może brzanę lub wygodne w podróży słodkowodne sardynki.
Krzepili się też, niczym starożytnym batonem energetycznym, plackami lub skibkami lepionymi z suszonych i posiekanych fig lub daktyli. W bukłaku mieli wino zmieszane z wodą: trzy części wody na jedną wina. Po drodze mogli łuskać kłosy i jeść zostawione na krzewach...