Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Gleb Jakunin [na zdjęciu w 1968 r. – red.] został wyświęcony na kapłana w 1962 r., a trzy lata później – wraz z Nikołajem Eszlimanem – wystosował list do moskiewskiego patriarchy Aleksego I, w którym wzywał hierarchię cerkiewną do oczyszczenia szeregów ze współpracowników KGB i do zerwania z bezbożną władzą komunistyczną. Ten list oraz inne pisma poświęcone represjonowaniu wierzących i uległej postawie części duchowieństwa wobec władz sowieckich stały się przyczyną konfliktu z patriarchatem. Jakunin – duchowny cieszący się autorytetem wśród wiernych – został pozbawiony możliwości sprawowania liturgii. Nie zaprzestał jednak działalności w obronie praw wierzących, za co pod koniec lat 70. został skazany na łagier i zesłanie.
W latach pierestrojki wrócił do Moskwy, by zająć się działalnością polityczną (w ruchu Demokratyczna Rosja). Jego konflikt z patriarchatem nie tylko nie przygasł w nowych warunkach politycznych po upadku ZSRR, lecz buchnął wysokim płomieniem. Jakunin był jednym z rzeczników przeprowadzenia lustracji duchowieństwa, które kolaborowało z KGB. W wielu publikacjach ujawnił pseudonimy operacyjne hierarchów będących agentami bezpieki. W 1993 r. został wyłączony ze stanu kapłańskiego – formalnie za złamanie zakazu startowania w wyborach do Dumy Państwowej (został deputowanym, pracował nad ustawą o wolności sumienia), a w 1997 r. obłożony anatemą i wykluczony z Cerkwi. Związał się z niekanoniczną Apostolską Cerkwią Prawosławną, nawiązującą do tradycji Cerkwi katakumbowej.
Działał w Grupie Helsińskiej, w 2005 r. był jednym z sygnatariuszy listu do zachodnich przywódców w obronie więźniów politycznych reżimu Putina.
Zmarł 25 grudnia 2014 r., w wieku 80 lat. Został pochowany na cmentarzu Piatnickim w Moskwie.
