Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Ten album nie tylko gwarantuje ponad dwie bardzo przyjemne godziny pięknej muzyki, ale jest także wyzwaniem dla historyka. Otóż druga połowa lat 60. XX w. okazała się zwieńczeniem niezwykle intensywnego, trwającego mniej więcej ćwierć stulecia, rozwoju jazzu. Na tamtą połówkę dekady przypadły też najwybitniejsze dzieła rockowe. Weather Report (1971-1985) zrodził się więc, by tak rzec, na fali pokulminacyjnej energii.
Założyciele grupy, klawiszowiec Joe Za-winul i saksofonista Wayne Shorter, grali wcześniej na jazz-rockowych płytach Milesa Davisa. Jego patronat nie przeszkadzał grać Weather Report od początku muzyki naprawdę własnej. Rejestracje live - a wyłącznie takie, dotąd niepublikowane, nagrania zawiera album - podkreślają nade wszystko jazzowy charakter dokonań ekipy. Z jazzu bierze się przecież wolność, kreatywność, improwizacja, no i to jedyne łączenie osobnych instrumentów we współbrzmieniu.
Pulsującym fundamentem muzyki Weather Report jest gęsty, zróżnicowany rytm, tworzony zazwyczaj przez duet (bębny i perkusjonalia). Z kolei gitara basowa stanowi rytmiczno-melodyczny łącznik (paradoksalnym dowodem niech będzie wykonany przez Jaco Pastoriusa solo „Portrait of Tracy”). Obaj zaś liderzy tyleż prowadzą, razem lub na zmianę, ile, wraz z innymi, improwizują. Chyba nigdzie i nigdy nie udało się tak łączyć melodii, niekiedy wręcz prowokacyjnie prostych, z porywającą intensywnością jazzowych fraz.
